میزان پوسیدگی و ماندگاری فیشور سیلانت مولر اول دائمی درگروهی از کودکان ۹-۶ ساله شهر اصفهان

زمینه و هدف: میزان فزاینده ی بروز پوسیدگی های شیارها به احتمال زیاد مربوط به کاهش شیوع پوسیدگی در سطوح بین دندانی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ماده فیشورسیلانت در کاهش پوسیدگی دندانهای مولر اول دائمی و بررسی ماندگاری این ماده در زمانهای مختلف می باشد. مواد وروشها: در این مطالعه تجربی 30 نفر از کودکان 9-6 ساله که دارای دو دندان مولر اول دائمی سالم بودند انتخاب شدند. یکی از دندانها بعنوان شاهد انتخاب شد و بر روی دندان دیگر ماده فیشورسیلانت قرار گرفت. بعد از 6و12 ماه میزان پوسیدگی و ماندگاری ماده فیشورسیلانت بررسی شد. ماده مورد استفاده در این تحقیق سیلانت با مارک (deguseal) بود و ایزولاسیون با رابردام انجام شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار رایانه ای spss و با استفاده از آزمون (کای دو) بود. یافته ها: پس از 6 ماه 20% از دندانهای شاهد پوسیده شده بودند .میزان پوسیدگی دندانهای فیشور سیلانت شده در این مدت 3/3% بود. بعد از 12 ماه میزان پوسیدگی دندانهای شاهد 6/26% و پوسیدگی دندانهای سیلانت شده در این مدت 6/6% بود (001/0p<). میزان گیر کامل ماده فیشور سیلانت در همین زمانها به ترتیب 3/93 % و 90% بود (001/0p<). نتیجه گیری : فیشورسیلانت های جایگذاری شده توسط کارکنان دندانپزشکی درست آموزش دیده در پیشگیری از پوسیدگی فرورفتگی ها و شیارهای سطوح در معرض خطر ایمن موثر و سودمند هستند. موثر بودن این ماده با روش خوب جایگذاری و پیگیری مناسب و پوشاندن مجدد درصورت لزوم افزایش می یابد.